Een Gestapo verklikt zijn vader
Op de melodie van het liefdeslied “Du bist mit Gold nicht zu bezahlen“, door Willy Derby vertaald en populair gemaakt in 1935 als “Je bent met goud niet te betalen”, vertellen Tamboer en Frans Jacobs een dramatisch oorlogsverhaal. Hier gaat het ook om de liefde, maar dan over miskende, bedrogen liefde van ouders voor hun kind.
Een welopgevoede jongeling heeft zich laten opjutten door de stoere taal van de Duitse bezetter en heeft het zelfs geschopt tot Gestapo, tot grote wanhoop van zijn ouders. Als de verrader dan ook nog eens zijn vrienden en familieleden in de klauwen van de vijand heeft gedreven zet zijn vader hem het huis uit. Prompt wordt de vader opgepakt en naar een werkkamp gestuurd om nooit meer weer te keren.
Als de oorlog uiteindelijk gedaan is komt alle opgekropte woede ineens naar boven. De fiere Gestapo is plots een bang hoopje ellende geworden en probeert zich te verstoppen in het huis van zijn ouders: wat zal zijn moeder doen?
Het lied brengt geen uitsluitsel over het lot van de ondankbare zoon, maar er is weinig fantasie nodig om de reacties van de zingende omstaanders te raden.
Wij vonden de tekst in het boek “De Filosofen van de straat”, het meesterwerkje van Roger Hessel.
Een Gestapo verklikt zijn vader
Jaren van werken en zwoegen
om hunnen enigen zoon
in deftigheid groot te brengen
wat was de vrucht en hun loon?
Die zoon had geleerdheid verworven
den duitschen barbaar in ons land
die had er de toekomst bedorven,
het kind bracht zijn ouders in schand.
REFREIN:
Gij Gestapo, zoekt eerst naar uwen vader,
die g’hebt verklikt, ellendeling, verrader.
Hij is misschien de marteldood gestorven;
als dat is waar, zijt gij zijn moordenaar.
Ondanks het verbod van zijn vader
diende hij voor de vijand,
meest om zijn broers te verraden
die werkten voor d’eer van hun land.
En vader door woede gedreven,
hij wierp zijnen zoon uit de woon.
Dan ging de verklikker hem wreken,
en Judas ontving daar zijn loon.
Naar Duitsland in moordenaarskampen
werd hij, den vader, gesleurd,
gepaard met wat slagen en stampen,
wat is er dan later gebeurd?
De moeder smeekte zo teder:
laat mijn echtgenoot weder vrij.
helaas ze zag hem niet meer weder
en zo vloog de tijd snel voorbij.
De vijand ons land uitgesmeten,
’t vaderlands bloed stijgt ten top,
die vijfjarig lijden wil wreken
verraders past op uwen kop.
Daar ziet er de moeder nu weder
den held van een zoon, de lafaard,
die hem in haar woonst wil versteken
werpt men zo’n bandiet niet op straat?
 |
Partituur * Een Gestapo verklikt zijn vader * |
 |
1. Je bent met goud - Willy Derby (fragment)
|